OWSIANKA

-obniżają poziom złego cholesterolu / LDL /

-wyrównują i STABILIZUJĄ poziom glukozy i insuliny we krwi – badania wykazują, że regularne spożywanie ich już po miesiącu pozwoliło zmniejszyć dawki insuliny o 40%

-wspierają układ immunologiczny

-są prebiotykiem, wspierają naturalną, ochronną florę jelitową, szczególnie sprzyjają namnażaniu się lactobacillus i bifidobacterium

-działają przeciwzakrzepowo

-tworzą ochronny śluz , który powleka ścianki przewodu pokarmowego , chroniąc je przed wpływem toksyn i substancji drażniących

Płatki powinny być namoczone w zimnej wodzie przez całą noc , bowiem dopiero wtedy zawarty w nich krzem staje się przeswajalny dla naszego organizmu i wspaniale działa na nasze kości , stawy , skórę i włosy; wpływa na wchłanianie większości minerałów oraz bierze udział w syntezie kolagenu. Namoczone płatki są łatwiej przyswajalne dla suchej vaty; dla kaphy dobrze jest je wcześniej podprażyć na suchej patelni, aby zmniejszyć ich ciężkość i wilgotność . Można je przyrządzić na na słodko z cynamonem, kardamonem, goździkami, lub wytrawnie z kurkumą, kolendrą, kminem rzymskim i imbirem. Dla waty i pitty mogą być na mleku, ale wtedy nie dodajemy świeżych owoców.

Owies jest szczególnym rodzajem rośliny zbożowej, prawdziwym wybrykiem natury, gdyż w istotny sposób różni się od innych zbóż. Ma niepowtarzalny skład chemiczny, a kombinacja występujących w nim składników odżywczych stanowi o jego dużej przydatności w żywieniu zarówno zdrowego, jak i chorego człowieka. Owies zawiera 10 – 20 % więcej białka niż inne zboża, a cechą charakterystyczną białka owsianego jest duża zawartość aminokwasów egzogennych, czyli tych, których organizm nie jest w stanie wytworzyć i musi je czerpać z pożywienia. Aż 80 % białka owsianego stanowi najcenniejsza ze względu na wartości żywieniowe frakcja nazywana globuliną. Globuliny są odpowiedzialne za mechanizmy odpornościowe oraz wiążą tłuszcze i glukozę. W innych zbożach frakcja ta występuje tylko na poziomie 2-12 %.

Białko owsa zawiera kilka razy mniej gliadyny niż inne zboża i dlatego mogą być brane pod uwagę w diecie stosowanej przy zespole chorobowym, zwanym chorobą trzewną lub celiakią.

W porównaniu do innych zbóż owies także zawiera najwięcej tłuszczu, bo aż 7%. Ttłuszcz ten, ze względu na swój skład chemiczny, jest bardzo cenny, gdyż zawiera niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT), których organizm człowieka nie potrafi samodzielnie wytwarzać. Kwasy te zapobiegają powstawaniu zakrzepów oraz odgrywają dużą rolę w profilaktyce i w leczeniu miażdżycy. Według najnowszych badań kwas oleinowy, który także występuje we frakcji tłuszczowej owsa, chroni przed nowotworami.

Owies zawiera około 10 % mniej skrobi niż inne zboża, występują w nim natomiast polisacharydy typu beta-glukany i fruktany o charakterze leczniczym.

Fruktany są związkami o charakterze terapeutycznym i ich obecnością w owsie wyjaśnia się dzisiaj skuteczność kuracji owsianej, stosowanej już przed 100 laty w przypadku zaawansowanej cukrzycy. W badaniach na ludziach wykazano, że fruktany poprawiają gospodarkę lipidową organizmu, zapobiegają otyłości, korzystnie wpływają na wchłanianie wapnia w przewodzie pokarmowym, zapobiegają schorzeniom jelita grubego. Mają właściwości prebiotyczne. Przy ich rozkładzie powstaje wolna fruktoza, która jest łatwo przyswajalna przez organizm ludzki, bez udziału insuliny. Owies jest bogatszy niż inne zboża w składniki mineralne, zwłaszcza w fosfor, potas i magnez, oraz zawiera znaczne ilości mikroelementów. Jest poważnym źródłem witamin grupy B, zwłaszcza B1 oraz witaminy E. Owies jest bogatym źródłem błonnika pokarmowego, a szczególnie jego frakcji rozpuszczalnej.

Jako zboże, owies jest uprawiany od tysięcy lat i uważany za bardzo zdrowe. Współczesne badania naukowe potwierdziły, że owies jest cennym składnikiem diety, bo zawiera wyjątkowo dużo białka, nienasyconych kwasów tłuszczowych oraz przeciwutleniaczy. Jednak największym odkryciem ostatnich lat jest inny składnik owsa, rozpuszczalny błonnik, beta-glukan. Znaczenie tego związku trudno przecenić. Jak wykazano przyczynia się do obniżenia poziomu cholesterolu we krwi, jest cennym dodatkiem do diety odchudzającej, ale jego najcenniejsze właściwości wiążą się z jego działaniem immunomodulacyjnym.

autor  Anna Walacik