PSYCHOBIOLOGIA

Psychobiologia traktuje chorobę jako bodziec do rozwoju świadomości. Według niej choroba jest sensownym,  bio – logicznym programem Natury, który próbuje naprawić to, co nie funkcjonuje w zgodzie z Jej uniwersalnymi prawami , nie współgra w harmonii z Wszechświatem.  Jest wezwaniem do zatrzymania się i przyjrzenia sobie, swojemu życiu, rzeczywistości , w której żyjemy i zadaniu sobie pytania : czy JA tak właśnie chcę żyć ? Czy Ja tak właśnie chcę myśleć ? Czy naprawdę, w głębi duszy, tak właśnie czuję ? A może prawda jest inna od tej, którą głośno i szeroko głoszę ? Może, tak naprawdę nie zgadzam się z narzuconymi schematami, stereotypami ? Może mój pogląd, MOJA racja krzywdzą kogoś ? Może nie szanuję tego, że każdy z nas jest inny, że każdy z nas inaczej doświadcza i przeżywa życie ?  Może roszczę sobie, aby wszyscy żyli według MOICH norm ? Dotyczy to także naszej zgody na życie swoim życiem przez nasze „własne” dzieci i naszych „własnych” partnerów, a także rodziców.  Nasza niezgoda na rzeczywistość taką, jaka jest, buduje nasz konflikt. Próba zarządzania światem według naszych widzi-mi- się, bo ja tak uważam, bo wszyscy tak powinni, bo tak się robi / nie robi….., bo normalni ludzie to przecież powinni…..    jest brakiem szacunku do różnorodności i bogactwa świata , czuciem się lepszym od innych, nadawaniem sobie prawa do mówienia innym, jak mają żyć. To głęboki konflikt , który prędzej lub później zamanifestuje się chorobą. 

Przywracanie zdrowia będzie wymagało od nas poszerzenia swojej perspektywy, próby spojrzenia na problem spoza własnego, ograniczonego przecież, punktu widzenia. Próby zrozumienia, ujęcia w szerszy kontekst, tego, co się wydarzyło, czy aktualnie dzieje. Będzie trzeba wziąć odpowiedzialność za swoje uczucia i myśli, które ten konflikt generują. Będzie trzeba wprowadzić zmiany w swoim życiu, takie zmiany, które przyniosą wolność nam i naszemu otoczeniu, możliwość podejmowania przez każdego własnych decyzji i życia w zgodzie ze sobą. Miłość jest wolnością. Wolnością z poszanowaniem prawa do wolności innych. Wymaga uważności na siebie i swoje potrzeby, wymaga zaopiekowania się sobą jak najlepsza matka i ochrony siebie, jak najlepszy ojciec. Zawsze w poszanowaniu tych samych praw dla innych.  To oznacza dorosłość, dojrzałość.